گریان ترین لبخند

و من تنها برای خودم مینویسم ؛ تنها برای دل خودم

گریان ترین لبخند

و من تنها برای خودم مینویسم ؛ تنها برای دل خودم

سال نو مبارک

میون سفره ی ما

شبای عید سبزه ی نو

 شوق دستای من و طراوت دستای تو

میون سفره ی ما شبای عید سیب گلاب

قصه ی مادربزرگ و لحظه ی شیرین خواب

میون سفره ی ما

شبای عید  سرکه ی ناب

پاکی آیینه و زلالی یه تنگ آب

میون سفره ی ما

شبای عید خوشه ی سیب

بوی جوگندمیه پدر ، توی آیینه ای پیر

میون سفره ی ما

باز سمنو ، بازم دعا

میون سفره ی ما

شبای عید فقط خدا

میون سفره ی ما  

شبای عید فقط ظرف سماق

قاب عکس خاتم و آیینه شمعدون تو اتاق

میون سفره ی ما

شبای عید سکه زرد

دعای عزیز مادر ، با دو تا چشمای تر

میون سفره ی ما

باز سمنو ، بازم دعا

میون سفره ی ما

شبای عید فقط خدا

 

                 سال نو مبارک ـ شعر رو از رادیو جوان نوشتم

شاید ...

شاید یه روزی, یه جایی, من و تو همدیگرو ببینیم و تو بگی چقدر دلت میخواسته که منو دوباره ببینی و بهم بگی که چقدر دوسم داری و من بهت لبخند بزنم و ... .

شاید یه روزی, یه جایی, من و تو همدیگرو ببینیم و بشناسیم و تو زل بزنی تو چشام و از کنار هم رد شیم, درست مثل همیشه.

شاید یه روزی, یه جایی, من و تو همدیگرو ببینیم و تو خودتو معرفی و کنی و بگی چقدر دلت میخواسته که منو دوباره ببینی و بهم بگی که چقدر دوسم داری و من خیلی ساده بهت بگم ببخشید آقا, به جا نمیارم و از کنارت رد شم!

اون موقع شاید تو دلم بهت بخندم و سعی کنم قیافتو وقتی بهت گفتم به جا نمیارم تو ذهنم نگه دارم - لبای آویزوون و شونه های افتاده و قیافه ی کج و کول - آخه میدونی شاید بخوام که پست باشم.

به همین سادگی . باور کن!

                                                  ۲۱/۹/۸۶

 

                                                           - والنتین -

...........

بیخود جوشیدی و من

                    چه بیباکانه به چشمان غضب کرده ی تو خندیدم,

                                       تو چه آسان پاسخ دادی!

همه ی هستی من را به فنا دادی و من

                             غرق چشمان هوس انگیزت بودم!

 

                                                      ـ والنتین ـ

                                                           ۱۰/مهر/۸۶

 

آخرین پستم برای تو ...

    نازنینم اومدم بگم که همه چیز تموم شد. نه واسه اینکه بزنم زیر عشق و عاشقی. نه واسه اینکه دل به یکی دیگه بستم و دلداده ی یکی دیگه شدم. ایستگاه اتوبوس نیست که یکی بیاد و یکی بره. دله! خودم دارم تمومش میکنم. به همین راحتی. باور کن! تا کی من از تو بگم بدون اینکه تو حتی فک کنی منم وجود دارم. ۸ یال برات نشستم و ۵ سال نوشتم. خیلیا گفتن عشق تخیلیه. اسم جالبیه نه؟ راست گفتن تخیلیه.

    هرچی در موردت گفتن قبول نکردم. چون تویی که من میشناختم پاک بودی. حالا هم میگم باور نمیکنم. به من چه که بقیه چی میگن! اما یه چیزو باور میکنم. من و تو هیچ وقت مال هم نبودیم و نیستیم. من کجا و تو کجا. نمیگم من زمینی و تو آسمونی, چون اینطور نیست. نمیگم من آسمونی و تو زمینی, چون اینطورم نیست. ولی میگم تو توو یه عالم و من توو یه عالم دیگه!

   اما یه چیزو بهت قول میدم. هیچ وقت یادم نمیره چقدر دوستت داشتم و هیچ وقت دوران خوب بچگیمونو فراموش نمیکنم.

خداحافظ قشنگ ترین تجربه ی زندگیم. اینبار هم برای خوشبختی ات آرزو میکنم!!!

 

                                                                 - والنتین -

                                                                        ۲۰/ آبان / ۸۶

  

تولدت مبارک گلم

بیا به یه چشمک

                  بپرونیم

                       خو ابو از چشمای ماه

به یه بوسه

                  بکشیم

                      ستاره هارو به جنون

به یه لبختد 

              بپریم

                     تا آسمونا

من تو

         به یه بوسه,به یه چشمک,به یه لبخند

                                            میکنیم دنیارو ویرون

من تو

       میتونیم

              به یه ختده

                        برداریم فاصله هارو از میونه جاده ها

من و تو

         به یه امشب

                   زیر بارون میمونیم

                                       میخندیم 

                                                 میرقصیم

همه خواهند فهمید

                   که یه امشب

                                در دل من و تو

                                          جشنی است

                                                  پر از لبخند و سکوت ...!!!

مومو امروز اومده اعتراف کنه. بگه که دبر زمانیست که کافر شده.

مومو امشب خواهد ختدید.

مومو امشب سراسر از شوقه

امشب شب تولد کسیه که مومو میپرستتش!

مومو به به چشمک به یه بوسه به یه لبخند عاشق شد!

عاشق یگانه خواهر روی زمین!

تولد ۲۲ سالگیت در غربت مبارک همه ی رندگیم!!!
                            

                                                                  - والنتین -

                                                                      ۲۸/ آدر/ ۸۶

...

مومو, اسم مومو رو انتخاب کرد, چون یه مهربون بهش گفت مومو ....... چون یه قشنگ ورقای سفیدو یراش آبی کرد ................ مومو خسته شده ............. مومو دلش یه بغل واسه گریه نمیخواد ...... چون دیگه بغلی نیست ......................... مومو تنهاست, خیلی نتها ...... دلش دست گرم میخواد .... یه گوش واسه شنفتن حرفاش میخواد  ................................... مومو از این آدمای دورو برش میترسه ......... بهشون میگه پوچ و توخالی .. چند روز پیشا پشت در اتاقش یه جایی که دیده نشه نوشت

                                                                 ! I hate this people whit a empty mind

......... مومو داره خودشو زجر میده ...... میگه احتیاجی به باور کردن نداره, آخه چیزی نیست که باور کردن نیاز داشته باشه ............... مومو سراسر خالی از احساسه ............................ دستاش میلرزه .............. ناراحته از بی معرفتیا ........... از دوستایی که روزی براشون نوشت و الان گذاشتن رفتن ...... کسایی که تمام احساساتشو خرجشون کرد ......... الان بهش پشت کردن .................. مومو گناهکاره ........................................ ختم کلام .... اما هنوز دوسشون داره ...... این یه موردو باورش کن ( برای خودم برای خودت! ) ....

 

                                                                 - مومو (والنتین) - 

                                                                        ۱۵/ ۸ / ۸۶                                                                                          

من و تو ...

من چه میدانستم

              چشمان تو هوس بازی دارد...

و نگاهت هر روز

         از پس چهره ی من میگذرد.

من و تو بودیم ما, آیا؟

                       چه محالی

                              خنده ام میگیرد؛

من و تو گر ما بودیم

               من که الان نبودم

                        شاعر سرکردان این دوره ی نامردی ها!!!

 

                                                           - والنتین -

                                                              ۱۹/مهر/۸۶

و اینچا جایی دیگر

دوستانی داشتم با قلب هایی از جنس بلور, صمیمیتی به گرمی آفتاب و بخششی همچون باران.

 چه صفایی داشت اون موقع ها. چه خوش بودیم. چه ساده با هم بودیم بی اونکه فکر کنیم روزی چه از هم دور می افتیم.چه ساده با هم می خندیدیم و چه ساده بدون هیچ چشم داشتی برای هم بودیم. چه سخت نبودنشون رو پذیرفتم. اما واقعا قبول کردم؟ گول زنکی برای ذلم.

دوستی هایم زا میپرستیدم. از نبودشون می هراسیدم. دلتنگ میشدم. چه سخت به روی خودم نمیاوردم تا با نبودشون کنار بیام.

چه ساده در آرزوی با آنخا ماندن, ماندم!

خنده ی ستاره ها تنها یاذگاریم برای شما. یه نیگا به سناره ها بندازین, دارن میخندن. اگه یه روزی روزگاری نخندیدن, اگه شبی خاموش شدن منم با خودشون بردن.

یه رسم خاطرات خوش هر شب خنده ی ستاره هارو گوش میدم تا صدای خنده ی شماهارو یرام تدایی کنه. بوسه هایم را به ستاره ها میسپارم تا شب ها بعد از به خواب رفتن غرق بوسه تان یکند. یه ماه میگویم تا سپیده دم از شما برایم بگوید. به خدا میگویم فرشته هایش مامور کند تا مبادا سیاهی شبتان را فرا بگیرد. آسمان رانیز مامور میکنم تا همچون نوزادی در آغوش بگیرد تا که مبادا در هزاسی از پستی ها بیافتید.

اشک هایم را به آسمان میسپارم. بغض کوچک حسرت را به دریا میسپارم تا خود با امواجش آنرا در هم شکند و در میان تلاطمش ناپدید شود. بغض کوچک حسرت ماندن نیز برای دریا.

دیگر ماندم خودم و خودم!!!

برای عزیزانی میشد واسشون مرد:

الهام (ف)/ مریم (م)/ یسنا/ موژان/ کاملیا/ شادی/ مهشاد/ صدف/ شیما (ش)/ شیما (ع)/ مریم (پ)/ مریم (ح)/ پارمیس/ سوگل/ مهتاب/ ارغوان/ سارا (س)/ سارا (ن)/ شبنم/ روژین/ دنیا/ بهار/ مهرناز/ تینا/ نیوشا/ مرجان/ نسترن/ هدی/ الهام (د) هادی/ محمدرضا (ی)/ سروش/ سرشار/ محسن/ مهدی (ط)/ حمیدرضا/ محمدجواد/ آرش/ آریا/ میثم/محمدرضا (م)/ نیما/ امین (ش)/ امین (ج)/ سینا/ شروین/ امیرحسین/  علیرضا/ فرتاش/ اشکان/ کسری/ مهرداد/ مهدی (ب)/ ...

 

                                                                   - والنتین -

                                                                           ۲۰ / آبان / ۱۳۸۶

خب بعد از هک شدن سایت پرشین بلاگ  که من توش یه بلاگ داشتم با تقریبا ۵ سال خاطره  و بعد از اینکه فهمیدم  چجوری میشه دوباره واردش شد - که وقتی رفتم فهمیدم یه سری از امکاناتش بهم ریخته - اومدم تو بلاگ اسکای یه وبلاگ جدید با یه نام جدید - در واقع عوض کردن اسم بلاگ واسه اینه که خیلی وقت بود که میخواستم اسم بلاگمو عوض کنم - ولی با همون سبک نوشته ها درست کردم تا شاید اینجا به مشکلی برنخورم و راحت تر بنویسم.

وبلاگ قبلی هنوز هست و آدرسش اینه :

http://www.zhuanita.persianblog.ir

در نتیجه اگه خواستین نوشته های قبلیمو بخونین میتونین به این آدرس سری بزنید.

 

                                                     - والنتین -

                                                             ۸۶/۵/۲۳