دوستانی داشتم با قلب هایی از جنس بلور, صمیمیتی به گرمی آفتاب و بخششی همچون باران.
چه صفایی داشت اون موقع ها. چه خوش بودیم. چه ساده با هم بودیم بی اونکه فکر کنیم روزی چه از هم دور می افتیم.چه ساده با هم می خندیدیم و چه ساده بدون هیچ چشم داشتی برای هم بودیم. چه سخت نبودنشون رو پذیرفتم. اما واقعا قبول کردم؟ گول زنکی برای ذلم.
دوستی هایم زا میپرستیدم. از نبودشون می هراسیدم. دلتنگ میشدم. چه سخت به روی خودم نمیاوردم تا با نبودشون کنار بیام.
چه ساده در آرزوی با آنخا ماندن, ماندم!
خنده ی ستاره ها تنها یاذگاریم برای شما. یه نیگا به سناره ها بندازین, دارن میخندن. اگه یه روزی روزگاری نخندیدن, اگه شبی خاموش شدن منم با خودشون بردن.
یه رسم خاطرات خوش هر شب خنده ی ستاره هارو گوش میدم تا صدای خنده ی شماهارو یرام تدایی کنه. بوسه هایم را به ستاره ها میسپارم تا شب ها بعد از به خواب رفتن غرق بوسه تان یکند. یه ماه میگویم تا سپیده دم از شما برایم بگوید. به خدا میگویم فرشته هایش مامور کند تا مبادا سیاهی شبتان را فرا بگیرد. آسمان رانیز مامور میکنم تا همچون نوزادی در آغوش بگیرد تا که مبادا در هزاسی از پستی ها بیافتید.
اشک هایم را به آسمان میسپارم. بغض کوچک حسرت را به دریا میسپارم تا خود با امواجش آنرا در هم شکند و در میان تلاطمش ناپدید شود. بغض کوچک حسرت ماندن نیز برای دریا.
دیگر ماندم خودم و خودم!!!
برای عزیزانی میشد واسشون مرد:
الهام (ف)/ مریم (م)/ یسنا/ موژان/ کاملیا/ شادی/ مهشاد/ صدف/ شیما (ش)/ شیما (ع)/ مریم (پ)/ مریم (ح)/ پارمیس/ سوگل/ مهتاب/ ارغوان/ سارا (س)/ سارا (ن)/ شبنم/ روژین/ دنیا/ بهار/ مهرناز/ تینا/ نیوشا/ مرجان/ نسترن/ هدی/ الهام (د) هادی/ محمدرضا (ی)/ سروش/ سرشار/ محسن/ مهدی (ط)/ حمیدرضا/ محمدجواد/ آرش/ آریا/ میثم/محمدرضا (م)/ نیما/ امین (ش)/ امین (ج)/ سینا/ شروین/ امیرحسین/ علیرضا/ فرتاش/ اشکان/ کسری/ مهرداد/ مهدی (ب)/ ...
- والنتین -
۲۰ / آبان / ۱۳۸۶