بیخود جوشیدی و من
چه بیباکانه به چشمان غضب کرده ی تو خندیدم,
تو چه آسان پاسخ دادی!
همه ی هستی من را به فنا دادی و من
غرق چشمان هوس انگیزت بودم!
ـ والنتین ـ
۱۰/مهر/۸۶
نازنینم اومدم بگم که همه چیز تموم شد. نه واسه اینکه بزنم زیر عشق و عاشقی. نه واسه اینکه دل به یکی دیگه بستم و دلداده ی یکی دیگه شدم. ایستگاه اتوبوس نیست که یکی بیاد و یکی بره. دله! خودم دارم تمومش میکنم. به همین راحتی. باور کن! تا کی من از تو بگم بدون اینکه تو حتی فک کنی منم وجود دارم. ۸ یال برات نشستم و ۵ سال نوشتم. خیلیا گفتن عشق تخیلیه. اسم جالبیه نه؟ راست گفتن تخیلیه.
هرچی در موردت گفتن قبول نکردم. چون تویی که من میشناختم پاک بودی. حالا هم میگم باور نمیکنم. به من چه که بقیه چی میگن! اما یه چیزو باور میکنم. من و تو هیچ وقت مال هم نبودیم و نیستیم. من کجا و تو کجا. نمیگم من زمینی و تو آسمونی, چون اینطور نیست. نمیگم من آسمونی و تو زمینی, چون اینطورم نیست. ولی میگم تو توو یه عالم و من توو یه عالم دیگه!
اما یه چیزو بهت قول میدم. هیچ وقت یادم نمیره چقدر دوستت داشتم و هیچ وقت دوران خوب بچگیمونو فراموش نمیکنم.
خداحافظ قشنگ ترین تجربه ی زندگیم. اینبار هم برای خوشبختی ات آرزو میکنم!!!
- والنتین -
۲۰/ آبان / ۸۶