گریان ترین لبخند

و من تنها برای خودم مینویسم ؛ تنها برای دل خودم

گریان ترین لبخند

و من تنها برای خودم مینویسم ؛ تنها برای دل خودم

من و تو ...

من چه میدانستم

              چشمان تو هوس بازی دارد...

و نگاهت هر روز

         از پس چهره ی من میگذرد.

من و تو بودیم ما, آیا؟

                       چه محالی

                              خنده ام میگیرد؛

من و تو گر ما بودیم

               من که الان نبودم

                        شاعر سرکردان این دوره ی نامردی ها!!!

 

                                                           - والنتین -

                                                              ۱۹/مهر/۸۶

نظرات 10 + ارسال نظر
نارایانا جمعه 2 آذر‌ماه سال 1386 ساعت 12:40 ق.ظ http://narayana.blogfa.com

سلام
زمانه ای خوبی نیست بسیاری از آنهایی که می گویند ما
بعد از مدتی من میشوند...
باید باران بود و بارید مهر را پراکنده کرد
ونپرسیم که این پیاله خالی از ان کیست
لطفش همیشه جاریست
یا حق...

کیا جمعه 2 آذر‌ماه سال 1386 ساعت 05:21 ق.ظ http://parastouha.persianblog.ir

سلام مومو جان .. این اسم از اسم خودت راحتره برام چون اون رو همیشه دو بار نگاه میکردم اشتباه ننویسم
خوب شعر قشنگی سرودی شاعر شدی شدیدا
منتظر نوشته های خوبت هستم

سعاد جمعه 2 آذر‌ماه سال 1386 ساعت 06:35 ق.ظ

من که گفتم اخرش نامرد از اب درمیاد...گفتم فکر عشق نکن که خربزه آبه....

سعاد جمعه 2 آذر‌ماه سال 1386 ساعت 06:36 ق.ظ

حالا چرا شدی مومو ؟

آزاده جمعه 2 آذر‌ماه سال 1386 ساعت 07:02 ق.ظ http://chezod-dir-mishavad

وبلاگ قشنگی داری

حمیدرضا جمعه 2 آذر‌ماه سال 1386 ساعت 10:21 ق.ظ http://pizzaguitar.persianblog.ir

سلام
خوبی؟!
خیلی قشنگ بود. اما بازم مرموز بود!!!‌ D:

پوریا سردشتی جمعه 2 آذر‌ماه سال 1386 ساعت 04:48 ب.ظ http://psardashti.blogfa.com

روزگاریست همه عرض بدن می خواهند
همه از دوست فقط چشم و دهن می خواهند
دیو هستند ولی مثل پری می پوشند
گرگ هایی که لباس پدری می پوشند
آنچه دیدند به مقیاس نظرمی سنجند
عشق ها را همه بادور کمر می سنجند
خب طبیعی است که یک روزه به پایان برسد
عشق هایی که سر پیچ خیابان برسد
صبح یک روزمن از پیش خودم خواهم رفت
بی خبربا دل درویش خودم خواهم رفت
می روم تاکه به میخانه کمی مست کنم
جرعه بالابزنم آنچه نبایست بکنم
آنقدرمست که اندوه جهانم برود
جام بر روی لبم باشدوجانم برود
ساقیا در بدنم نیست توان جام بده
گوره بابای غم هر دو جهان جام بده

یاعلی مدد.. والنتین

مجتبی جمعه 2 آذر‌ماه سال 1386 ساعت 11:25 ب.ظ http://hopes-fire.persianblog.ir

تا حالا به این فکر کردی چرا خدا عشق را آفرید؟

...

نانوک شنبه 3 آذر‌ماه سال 1386 ساعت 01:24 ق.ظ

سلام
نظر لطف شماست
شاد زی

بیننده شنبه 3 آذر‌ماه سال 1386 ساعت 11:59 ب.ظ

اومدم در مورد ترس یکمی بنویسم ولی یک کمی حالم گرفتس - گاهی آدم می خواد یک چیزیو درست کنه اما از توانش خارجه ... بعد دیر میشه ! و اون موقع فقط فکرهایی می مونن که آدمو تو حالت بدی قرار میدن و لبخند آدمو ...

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد