گریان ترین لبخند

و من تنها برای خودم مینویسم ؛ تنها برای دل خودم

گریان ترین لبخند

و من تنها برای خودم مینویسم ؛ تنها برای دل خودم

سال نو مبارک

میون سفره ی ما

شبای عید سبزه ی نو

 شوق دستای من و طراوت دستای تو

میون سفره ی ما شبای عید سیب گلاب

قصه ی مادربزرگ و لحظه ی شیرین خواب

میون سفره ی ما

شبای عید  سرکه ی ناب

پاکی آیینه و زلالی یه تنگ آب

میون سفره ی ما

شبای عید خوشه ی سیب

بوی جوگندمیه پدر ، توی آیینه ای پیر

میون سفره ی ما

باز سمنو ، بازم دعا

میون سفره ی ما

شبای عید فقط خدا

میون سفره ی ما  

شبای عید فقط ظرف سماق

قاب عکس خاتم و آیینه شمعدون تو اتاق

میون سفره ی ما

شبای عید سکه زرد

دعای عزیز مادر ، با دو تا چشمای تر

میون سفره ی ما

باز سمنو ، بازم دعا

میون سفره ی ما

شبای عید فقط خدا

 

                 سال نو مبارک ـ شعر رو از رادیو جوان نوشتم

شاید ...

شاید یه روزی, یه جایی, من و تو همدیگرو ببینیم و تو بگی چقدر دلت میخواسته که منو دوباره ببینی و بهم بگی که چقدر دوسم داری و من بهت لبخند بزنم و ... .

شاید یه روزی, یه جایی, من و تو همدیگرو ببینیم و بشناسیم و تو زل بزنی تو چشام و از کنار هم رد شیم, درست مثل همیشه.

شاید یه روزی, یه جایی, من و تو همدیگرو ببینیم و تو خودتو معرفی و کنی و بگی چقدر دلت میخواسته که منو دوباره ببینی و بهم بگی که چقدر دوسم داری و من خیلی ساده بهت بگم ببخشید آقا, به جا نمیارم و از کنارت رد شم!

اون موقع شاید تو دلم بهت بخندم و سعی کنم قیافتو وقتی بهت گفتم به جا نمیارم تو ذهنم نگه دارم - لبای آویزوون و شونه های افتاده و قیافه ی کج و کول - آخه میدونی شاید بخوام که پست باشم.

به همین سادگی . باور کن!

                                                  ۲۱/۹/۸۶

 

                                                           - والنتین -